Πολλοί σύγχρονοι γονείς αγωνιούν για την εξέλιξη της ομιλίας του μικρού τους καθώς προτιμά τις περισσότερες φορές να δείχνει ή να τους τραβά προς αυτό που επιθυμεί παρά να χρησιμοποιεί λέξεις για να επικοινωνήσει. Αυτό που κάνει το παιδί λέγεται χρήση μη-λεκτικής επικοινωνίας. Αυτό, όμως, δεν είναι απαραίτητα ανησυχητικό σε μικρή ηλικία. Και σίγουρα είναι πολύ εύκολο και απλό να μετατρέψετε τη μη-λεκτική επικοινωνία σε λεκτική. Ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα και κυρίως… το παιδί σας. Αυτό θα σας δείξει το δρόμο!!!

Κανόνας: Αφήστε το παιδί να ξεκινήσει την επικοινωνία μαζί σας

Αφήστε το παιδί να πάρει πρωτοβουλία, για να επικοινωνήσει μαζί σας. Σίγουρα, θα θελήσει να μιλήσει για κάτι που το ενδιαφέρει πολύ και θα θέλει να μάθει περισσότερα γι’ αυτό και όχι γι’ αυτό που θέλετε εσείς.

• Σταθείτε πρόσωπο με πρόσωπο με το παιδί.
• Παρατηρήστε τη γλώσσα του σώματος του παιδιού (τις κινήσεις, τις χειρονομίες, τις εκφράσεις του προσώπου του) και το σημείο στο οποίο εστιάζει το βλέμμα του ή δείχνει.
• Περιμένετε = Σταματήστε να μιλάτε, πλησιάστε το παιδί και κοιτάξτε το με προσμονή (μετρήστε απο μέσα σας μέχρι το 10). Μόλις το παιδί αντιδράσει λεκτικά ή μη, ανταποκριθείτε ΑΜΕΣΑ.
• Ακούστε = προσέξτε τις λέξεις / ήχους, που παράγει το παιδί. Αν δεν καταλαβαίνετε τι σας λέει., προσπαθήστε να το συμπεράνετε απο τα συμφραζόμενα. Αν εξακολουθείτε να μην καταλαβαίνετε, προσπαθήστε να μιμηθείτε τους ήχους, που παράγει.
• Μην θέτετε σαν στόχο την ομιλία του παιδιού. Μην ζητάτε απο το παιδί να επαναλαμβάνει τις λέξεις που του λέτε. Η επιθυμία για επικοινωνία πηγάζει απο το να έχω κάτι να πω και να ξέρω πως υπάρχει κάποιος που ενδιαφέρεται να ακούσει.

Αποφύγετε τους εξής γονεϊκούς ρόλους:

– διευθύνων γονιός: μιλάει συνεχώς και λέει στο παιδί τι να κάνει και πως να το κάνει.

– εξεταστής γονιός: ρωτάει συνεχώς το παιδί «τι είναι αυτό;» και «τι κάνει αυτό;».

– διασκεδαστικός γονιός: μιλάει και γελάει συνεχώς και δεν αφήνει στο παιδί περιθώριο να μιλήσει.

– βοηθητικός γονιός: κάνει αυτό που θέλει το παιδί πριν προλάβει το παιδί να επιχειρήσει να το κάνει, γιατί πιστεύει οτι δεν θα το καταφέρει.

– πολυάσχολος γονιός: κινείται συνεχώς και με γρήγορο ρυθμό και χάνει τις ευκαιρίες επικοινωνίας με το παιδί του.

– παρατηρητής γονιός: δεν αλληλεπιδρά καθόλου με το παιδί, παρά μόνο το παρακολουθεί όταν παίζει και κάποιες φορές σχολιάζει θετικά αυτά που κάνει το παιδί.

Ο ρόλος που πρέπει να υιοθετήσετε είναι ο γονιός σε εγρήγορση. Θα αντιλαμβάνεστε γρήγορα τα ενδιαφέροντα, τις ανάγκες και τις ικανότητες του παιδιού σας. Απλά, αποφύγετε τους παραπάνω ρόλους και αφήστε το παιδί να πάρει τα ηνία της επικοινωνίας.

πηγή: “It takes two to talk” Hanen program