Δυσλεξία παιδιά: Στο άρθρο αυτό παρατίθενται έξυπνοι τρόποι με τους οποίους μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν το παιδί, που έχει Δυσλεξία. Πρόκειται για αναφορές γονιών, οι οποίοι διαμένουν είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Μοιράστηκαν μαζί μας τους έξυπνους τρόπους, που ανακάλυψαν, με σκοπό να βοηθήσουν μέσα από καθημερινές δραστηριότητες το παιδί τους, που έχει Δυσλεξία.

Πιο συγκεκριμένα:

• Κουτσό με ήχους και γράμματα: Σχεδιάστε κάτω στο πλακόστρωτο με κιμωλία 8 κουτιά στο μοτίβο αυτών που σχεδιάζαμε όταν παίζαμε μικροί κουτσό. Μέσα στο κάθε κουτί γράψτε ένα γράμμα. Ζητήστε απο το παιδί να πηδήξει μέσα στο κουτί με τον ήχο “μ” (μην ζητάτε να πηδήξει μέσα στο κουτί με το γράμμα “μι”). Κάθε φορά που το παιδί πετυχαίνει το στόχο να το επιβραβεύετε. Συνεχίζετε με τον επόμενο ήχο. Στο τέλος του παιχνιδιού επιβραβεύετε το παιδί με τον επιθυμητό ενισχυτή (δηλαδή, αυτό που θέλει να αποκτήσει αν τα καταφέρει καλά π.χ. παγωτό ή γλειφιτζούρι ή αυτοκόλλητο).

• Πίνακας γράφω – σβήνω: Πολλές φορές τα παιδία με Δυσλεξία, όταν κάνουν ασκήσεις γραφής ή ορθογραφίας, δυσκολεύονται αρκετά. Κάνουν λάθη, σβήνουν, γράφουν, ξανασβήνουν, ξαναγράφουν, διορθώνουν, στριμώχνουν τα γράμματα και στο τέλος εκνευρίζονται τόσο πολύ που δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο να σκίζεται το τετράδιο. Μια μητέρα παιδιού με Δυσλεξία απο την Αμερική, η οποία αντιμετώπιζε καθημερινά ανάλογη κατάσταση, αγόρασε στον 10χρονο γιό της έναν πίνακα στον οποίο το παιδί μπορούσε να γράφει με πολύχρωμους μαρκαδόρους και να σβήνει με σφουγγαράκι. Το παιδί απολάμβανε να διαλέγει ένα χρωματιστό μαρκαδόρο, για να γράψει τη λέξη που ήθελε και να “εξαφανίζει” το λάθος που έκανε σβήνοντάς το με το σφουγγαράκι. Όταν ολοκλήρωνε τη λέξη σωστά, με χαρά κύκλωνε με άλλο σρώμα τα γράμματα που τον δυσκόλεψαν αλλά τελικά κατάφερε να τα γράψει σωστά.

• Προπαίδεια και ορθογραφία στο αυτοκίνητο: Μια μητέρα παιδιού με Δυσλεξία απο την Αγγλία αναφέρει πως ο 7χρονος γιός της δυσκολευόταν πολύ να κάνει τις ασκήσεις προπαίδειας και ορθογραφίας στο σπίτι αλλά απολάμβανε να τις κάνει προφορικά σαν παιχνίδι με τη μαμά του, όταν πήγαιναν κάπου με το αυτοκίνητο και εκείνη οδηγούσε.

• Διαβάζοντας ιστορίες σε ζώακια: Η Mindy (μητέρα ένος 8χρονου κοριτσιού με Δυσλεξία από τον Καναδά) αναφέρει πως η κόρη της είχε σημαντικές δυσκολίες στην ανάγνωση. Είχε φτάσει στο σημείο να μην θέλει καν να ανοίξει το βιβλίο και να κάνει προσπάθεια για ανάγνωση. Καθώς ο καιρός περνούσε και οι δυσκολίες στην ανάγνωση αυξάνονταν, η μικρή είχε αρχίσει να χάνει και την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθησή της. Η μητέρα της, όμως, ήξερε ότι η μικρή απολάμβανε να ασχολείται με ζώα. Έτσι, την πήγαινε μια φορά την εβδομάδα σε ένα ξενώνα για αδέσποτα ζώα, όπου η μικρή μπορούσε να φροντίζει τους φίλους της. Είχε τη δυνατότητα να κάνει μπάνιο τα σκυλάκια, να ταϊζει τα γατάκια και τα κουνελάκια και διάφορα άλλα. Μια εθελόντρια – εργαζόμενη στον ξενώνα, ανέφερε στη μικρή ότι τα ζωάκια θέλουν κάποιον να τους μιλάει ή ακόμη καλύτερα να τους διαβάζει ιστορίες. Η 8χρονη τότε έπαιρνε κάθε φορά μαζί της 2 διαφορετικά παραμύθια και τα διάβαζε στα ζωάκια που μάζευε κοντά της και ένοιωθε υπέροχα που πρόσφερε στα αδέσποτα αυτό που της πρόσφερε και η μητέρα της όταν ήταν μικρή, χωρίς όμως να καταλαβαίνει οτι το πραγματικό όφελος ήταν δικό της.