Ο τραυλισμός δεν αποτελεί μια καινούργια διαταραχή, μια νέα ανάγκη για εκμετάλλευση… Ο τραυλισμός μας απασχολεί πολλούς αιώνες τώρα, αφού σύμφωνα με την αιγυπτιακή ιστορία, υπάρχουν καταγραφές, από τα ιερογλυφικά ακόμα, που αφορούν σε αυτή τη διαταραχή. Κάποτε πίστευαν πώς αιτία αποτελούσε η λανθασμένη κίνηση της γλώσσας ή η κατασκευή της
(πολύ κοντή ή πολύ μακριά). Ο Αριστοτέλης θεωρούσε πως οφειλόταν σε νευρικότητα και ανικανότητα της γλώσσας, ενώ ο Δημοσθένης ότι οφειλόταν σε έλλειψη ηθικής δύναμης.

Κατά τον 19 ο αιώνα, γίνονταν πειραματικές μελέτες σε άτομα με τραυλισμό. Προκειμένου να κατανοήσουν τη φύση του έκαναν επεμβάσεις στο κρανίο ή έκοβαν μέρος της γλώσσας με την ελπίδα της «ίασης». Ακόμα και σήμερα όμως, κανείς δε γνωρίζει με σιγουριά το αίτιο που προκαλεί τη διαταραχή της ροής στην ομιλία ενός ατόμου. Το βέβαιο είναι πως αποτελεί ένα ξεχωριστό, μοναδικό πεδίο της επιστήμης της λογοθεραπείας.

Τα τελευταία 30 χρόνια έχει σημειωθεί μεγάλη πρόοδος για την κατανόηση της διαταραχής αυτής. Οι τελευταίες έρευνες τείνουν να συμφωνούν ότι ο τραυλισμός προκαλείται από μια σύνθετη αλληλεπίδραση του ατόμου με το
περιβάλλον του.

Κάποιες από τις θεωρίες που έχουν αναπτυχθεί για την εμφάνιση του τραυλισμού είναι οι εξής:

• Σύμφωνα με τους Orton & Travis τα άτομα που τραυλίζουν δεν έχουν ένα κυρίαρχο ημισφαίριο.
• Οι ομοζυγώτες δίδυμοι είναι πιθανότερο να τραυλίζουν από ότι οι ετεροζυγώτες.
• Ο τραυλισμός εμφανίζεται κατά τρεις φορές περισσότερο στα αγόρια από ότι στα κορίτσια.
• Οι μητέρες που τραυλίζουν είναι πιθανότερο να «περάσουν» το πρόβλημα στα παιδιά τους από ότι οι πατέρες.
• Ο Sheehan υποστηρίζει πως ο τραυλισμός είναι μια συμπεριφορά η οποία μαθαίνεται και οφείλεται στην αλληλεπίδραση δύο αντίθετων επιθυμιών : στην επιθυμία για σιωπή και στην επιθυμία για ομιλία.
• Τέλος υπάρχει η θεωρία των ικανοτήτων και των απαιτήσεων, σύμφωνα με την οποία, ο τραυλισμός εμφανίζεται όταν η ικανότητα του παιδιού για «σωστή» ομιλία δεν συμβαδίζει με τις απαιτήσεις του στενού του περιβάλλοντός του.