Πριν από την είσοδο στο Δημοτικό σχολείο οι περισσότεροι γονείς αναρωτιούνται αν το παιδί τους είναι καθόλα έτοιμο να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις που επιβάλλει το νέο πρόγραμμα σπουδών. Παρατηρούμε, πως χρόνο με το χρόνο, τα παιδιά εξελίσσονται και αντίστοιχα εξελίσσεται και το εκπαιδευτικό σύστημα. Όμως, υπάρχει μια κατηγορία μαθητών που δυσκολεύεται να ακολουθήσει τους ρυθμούς αυτών των συνεχών αλλαγών.

Τότε τα πράγματα γίνονται πιο σύνθετα και οι επιδόσεις των παιδιών αυτών δεν είναι οι αναμενόμενες. Οι περισσότεροι από εμάς αρχικά σκεφτόμαστε πως είναι λάθος του δασκάλου, δεν έχει μεταδοτικότητα, δεν είναι καλός, έχει υπερβολικές απαιτήσεις κ.ο.κ. Η πραγματικότητα όμως, τις περισσότερες φορές, είναι άλλη… Τα παιδιά αυτά δεν μπορούν να ακολουθήσουν το σχολικό πρόγραμμα, όχι γιατί ο εκπαιδευτικός δεν κάνει σωστά τη δουλειά του ή γιατί το παιδί «τεμπελιάζει», αλλά γιατί το παιδί δεν μπορεί.

Οι μαθησιακές δυσκολίες αποτελούν μια πραγματικότητα και όσο πιο νωρίς διαγιγνώσκονται, τόσο πιο άμεσα είναι τα αποτελέσματα της παρέμβασης και μεγαλύτερο το ποσοστό επιτυχίας της. Πότε όμως ένα παιδί λέμε πώς παρουσιάζει μαθησιακές δυσκολίες; Σίγουρα όχι με την είσοδό του στο Δημοτικό, εκτός και αν υπάρχουν δευτερογενείς λόγοι που έχουν ως απόρροια τις μαθησιακές δυσκολίες. Στην αμιγή της μορφή, μία μαθησιακή δυσκολία αρχίζει να εκδηλώνεται, συνήθως, στα μέσα της δευτέρας δημοτικού, όπου τα παιδιά έχουν αρχίσει να κατακτούν την ανάγνωση και τη γραφή.

Κάποια από τα πρώιμα σημάδια των μαθησιακών δυσκολιών είναι η αργή/συλλαβιστή ανάγνωση, η παράλειψη ή η αντικατάσταση γραμμάτων, η δυσκολία κατανόησης και παραγωγής του γραπτού λόγου, η δυσκολία εκμάθησης των κανόνων γραμματικής και ορθογραφίας, η καθρεφτική γραφή (ε-3) και η δυσκολία εκτέλεσης αριθμητικών πράξεων.

Γενικά, αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι πως κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κάθε παιδί δεν εμφανίζει όλα τα χαρακτηριστικά ταυτόχρονα. Κάποια παιδιά έχουν μεγαλύτερη δυσκολία στην ανάγνωση, κάποια στην παραγωγή γραπτού λόγου και κάποια στα μαθηματικά. Κάποια πάλι μπορεί να παρουσιάζουν δύο ή και περισσότερα χαρακτηριστικά. Το μαθησιακό προφίλ του μαθητή οδηγεί τον ειδικό (Λογοθεραπευτή ή/και Ειδικό Παιδαγωγό), σε συνεργασία με τους γονείς και το σχολείο, να συντάξει ένα εξατομικευμένο πρόγραμμα παρέμβασης, κατάλληλο για τον κάθε μαθητή.

Η ανάγκη παρέμβασης είναι επιβεβλημένη, καθώς τυχόν δυσκολίες που δεν υποστηρίζονται κατάλληλα, είναι σχεδόν επιβεβαιωμένο, πως οδηγούν σε σχολική αποτυχία και σε μειωμένη αυτοεκτίμηση των μαθητών αυτών.